ongesteld of zwanger?

Ik word wakker, ik realiseer me welke dag het is. En ik kan alleen maar hopen dat hij snel voorbij gaat.
Morgen weet ik het: ongesteld of zwanger.
Het is vast het laatste. Dat moet gewoon. Ik word niet ongesteld. Ik hou dan een positieve test vast, eindelijk!
Ik maak de balans op van de eventuele symptomen.
Oh wacht die zijn er amper…

Is het al avond?

De tijd kruipt voorbij. Het ene uur denk ik er niet aan. Het andere uur ben ik me zeer bewust van tijd.
“Pff, kan het niet gewoon al avond zijn? Dan kan ik gewoon slapen!”
En dan weet ik morgenochtend nog niks. Want ik word meestal, bijna altijd, pas na de lunch ongesteld dus ja…
Gelukkig heb ik een kind om me heen en straks nog twee. En yes, ik mag door files een beetje overwerken.

inseminatie nummer 7: gelukt?

WTF?

“Oh ik moet plassen! Ik moet naar de wc!” Ja, zo stond ik in de lift. “Waarom ging ik niet op mijn werk nog even naar de wc?”
Ik gooi mijn tas in de hoek, trek in turbo snelheid mijn jas uit. Wat dus vervolgens moeizaam gaat. Broek los en naar beneden…
Zo, daar zit ik dan. Wat een opluchting.
Een opluchting die binnen 2 seconden over is. WTF?
Een druppel bloed?!
“Wat moet ik daar nou weer mee?”

Verstand op hol

“Ok, dit is niks. Dit is niks. Dat kan niks zijn. Was vast ergens een onzichtbare pukkel.
Of word ik ongesteld. Nee, dat word ik nooit zo en dat is te vroeg. Nee dat is het niet.
Innestellingsbloed? Nee joh idioot! Hou op met die gedachten, ga eten koken! Muts!”

“Maar wat als? Nee, nee, nee! Eten jij!”

“Kut, ik moet weer plassen, leuk hoor al dat water drinken.
Ik ga plassen en er is niks…helemaal niks….”

Behalve een druppel bloed…

Wat een avond

Na de maaltijd, de afwas en twee druppels bloed ben ik er eigenlijk al wel klaar mee. Ik wil in een cocon.
Maar helaas. De hel is nog niet over. Want naast dat krijg ik ook buikpijn. Krampjes en buikpijn. Niks van dit komt me bekend voor.
Ik zoek afleiding. Kost veel moeite, maar heel even weet ik mijn gedachten op wat anders te krijgen.

Maar de buikpijn blijft. Ik blijf appen met vriendinnen. “Wat is dit? Wel of niet testen?”
Ondertussen kan ik wel naar bed, en besluit ik dat als ik ongesteld ben, ik gewoon even heel erg baal.
En als ik dat niet ben als ik wakker word, dan doe ik een test.

heb ik deze nodig?

Slapen

Met buikpijn en een pittenzak kruip ik in mijn bed. Gek genoeg slaap ik snel.
Over mijn dromen hebben we het maar niet. Ik word wakker en vraag me af wat het resultaat is.
Ik twijfel nog even met naar de wc gaan. Want dat kan weleens gaan tegenvallen.
Maar ik ga. De test ligt klaar just in case…

Met nog een diepe adem stap ik de wc binnen.
Ik denk nog: “Ik weet het al, ik weet wat er nu gaat komen.”
Hallo bloed, ik ben ongesteld.

En zo gaan we naar poging 8….